از کجا نویسندگی را شروع کنیم؟
مرحله سوم: تجربه‌ی نوشتن به صورت مستقل
- صاحبان قلم خودشان به نوشتن موضوعی به طور مستقل شروع کنند؛ بی آن که این موضوع را در نوشتۀ دیگری مطالعه کرده باشند. بعد همین موضوع را به استاد قلم شان بدهند.
- این راه را بدون استاد نمی توان پیمود و فردی که بخواهد بدون استاد این مسیر را بپیماید، به بیراهه ها، سنگلاخ ها و اشتباهات می افتد.
- بهترین راه این است که شما چیزی بنویسید و آن را به استاد بدهید، تا او به شما فنون نگارش را یاد دهد.
- کلّی گویی در این مسائل کم اثر است. اگر فرد نوآموز کلیات و قواعد را هم می خواهد بیان کند، باید از نوشته ای که استاد نوشته است، بهره گیرد.
- مثلًا یکی از مسائل مهمی که ما، در نویسندگی به آن کم اهمیت می دهیم، حسن مطلع و حسن ختام است. نویسنده‌ی خوب اولین جمله ای را که می نویسد، باید جاذبه داشته باشد. نویسنده باید یک ضربه محکم وارد کند و طرف را جذب کند؛ این حسن مطلع است. در پایان هم که نوشته را تمام می کند، نه با یک کلمه عادی و معمولی؛ مطلب خوبش را باید آخر کار بگذارد که وقتی خواننده نوشته را تمام می کند، لذّت آن تا مدتی در ذائقه فکرش باشد. چنین نوشته ای دلالت بر فنّی بودن آن می کند و نشان دهنده مهارت نویسنده است.
– برگرفته از کتاب «سخنان ناب بزرگان درباره تحقیق، پژوهش، نگارش و قلم»، تألیف مهدی آقابابایی.
#پژوهش
#رسالت_قلم
#مراحل_نویسندگی
دیدگاه‌ها