اخـلاق پـژوهش _ ۳
اخلاص و اعتماد به خداوند:
تکیه‌گاه اصلی ما باید خدای متعال و وعدههای او باشد: «وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ» و «وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ.»
اعتماد به خدا بسیاری از مشکلات را حل کرده، جای بسیاری از اسباب و ابزارهای نداشته را پر می‌کند؛ البته این در صورتی است که ما هرچه در توان داریم، در طبق اخلاص بگذاریم، تنبلی و کوتاهی نکنیم و ناامید هم نشویم.
در این صورت خواهید دید که یک طلبه یا دانشجوی گمنام با فقر و نداری و با هزار نوع گرفتاری، مشکلی علمی را که فیلسوفان و دانشمندان بزرگ هم توان حل آن را نداشته‌اند، حل خواهد کرد.
- بنابراین، باید این راه نورانی و این سنّت حسنه پژوهش را دنبال کنیم؛ امّا، باید توجه داشته باشیم که آنچه به فعالیت‌های ما ارزش واقعی می‌بخشد و موجب می‌شود کار ما برکت پیدا کرده، ماندگار شود و سعادت آخرت را در پی داشته باشد، اخلاص در انجام کارهاست.
برگرفته از کتاب «درباره پژوهش»/ آیت‌اللّه محمدتقی مصباح یزدی، تدوین و نگارش: جواد عابدینی
#اخلاق_پژوهش
#پژوهش
دیدگاه‌ها