اخـلاق پـژوهش _ ۴
ادب در پژوهش:
یکی دیگر از مسائلی که پژوهشگر باید در پژوهش‌های خود به آن توجه داشته باشد، رعایت ادب در نقل و نقد آرای دیگران، به‌ویژه بزرگان است.
مرحوم علامه طباطبایی (ره)، برخورد بسیار باز و درعین‌حال، مؤدبانه و سنگین داشتند؛ بدون این که سر سوزنی انگیزه خودنمایی و خودمحوری داشته باشند. ایشان زمانی که اسفار را تدریس میفرمودند، گاهی که نقدی بر سخنان ملاصدرا داشتند، چنان آن را با اصل مطلب درمی‌آمیختند که اگر کسی مطالعه قبلی نداشت، اصلاً متوجه نمی‌شد که ایشان اشکالی بر ملاصدرا وارد کرده‌اند. مطالبی را که در مقام نقد و ردّ صاحب کتاب داشتند، با همان لحن آرام و حتی بدون این که بگویند در اینجا اشکالی هست، مطرح می‌کردند.
گاهی دیده می‌شود برخی افراد وقتی می‌خواهند کلامی را نقد کنند، می‌گویند: بله، چنین گفتهاند ولی نفهمیدهاند و درست متوجه نشدهاند؛ این مطلب ده اشکال دارد و… .
البته، اگر کسی نظریه ای ابراز یا نگارش کرده که مخالف دین و آموزه‌های آن است، ایمان مردم را هدف گرفته و موجب تردید در آن‌ها می‌شود، باید آشکارا بطلان آن نظریه را نشان داد….
برگرفته از کتاب «درباره پژوهش»/ آیت‌اللّه محمدتقی مصباح یزدی، تدوین و نگارش: جواد عابدینی
#اخلاق_پژوهش
#پژوهش
دیدگاه‌ها